De heilige Nederlandsche drie-eenheid van gecremeerd vlees, droge piepers en grauwe groenten heeft zijn beste tijd gehad. Vanuit die afbrokkelende steunzuil bedenkt menig doordeweekse koker nog steeds zijn avondmaal. Dat kan anders.
In Italië lijkt alles dat met eten te maken heeft een interne logica te hebben. Die elke local met vuur verdedigt, maar niet afdoende kan verklaren voor de nuchtere Hollander. Daar eet je àchter elkaar, in plaats van dóor elkaar. Het indelen van je maaltijd in stappen geeft ritme, veraangenaamd de tijd en zorgt voor een compleet plaatje.
We beginnen met de antipasti. Iets zoutig of zurig dat de eetlust verder opwekt, maar de maag nog niet vult. Een beetje brood, zoute kaas, ingemaakte groenten of vleeswaren. De start is gemaakt.
Dan komt de primo, of: het eerste bord met de vulling voor de maag. Dit geeft je koolhydraten voor energie. Dat is de pasta, risotto of een gevulde soep.
Vervolgens komt de secundo, voor de lekker. Een wat bescheidener portie, want de ingrediënten zijn vaak wat duurder. De kok laat nu zijn kunsten zien. Meestal een lekker stukje vlees of vis met verse groenten uit het seizoen. Dit is het bord waar je voor aanschuift.
Maar, ik beken, die laat ik vaak lopen... meer dan eens blijkt de primo zo bevredigend, dat je alleen nog je toetjesbuik kan aanspreken voor het vervolg!
Het slotstuk, de dolce, is de toet. Niet laten staan, je doet jezelf tekort. Dat is het subtiele zoete dekseltje op je tevreden maag. Hang dan nog heerlijk achterover als je aan je opwekkende espresso nipt. En vergeet je medicijn niet, het digestivo, zodat alles goed op z'n plek valt.
Pesto is een simpele aromatische saus die bedrieglijk eenvoudig te maken is. Het is heerlijk op gebraden vlees, als smaakgever in warme soep of door de pasta.
Neem een grote bos basilicum, een klein teentje knoflook, een handjevol pijnboompitten en minstens 30 gram Parmezaanse kaas en een kopje lekkere olijfolie.
Het meest aromatische resultaat krijg je in een vijzel.
Wrijf de knoflook met een snuf zout tot een gladde crème. Maal vervolgens de pijnboompitten erdoor.
Draai de stelen van de basilicum. Voeg de blaadjes beetje bij beetje toe en blijf stampen, wrijven en draaien tot je een dikke pasta hebt. Meng met een lepel de olijfolie en kaas erdoor tot een dikke romige saus ontstaat met de consistentie van romig geklopte boter. Proef of de smaak goed is en pas zo nodig aan.
Als je geen vijzel hebt, ...koop er een bij de toko! Je kunt de pesto ook hakken of in een keukenmachine bereiden, maar dan komt het delicate aroma van de basilicum niet tot z'n recht.
Bewaar pesto die je niet direct gebruikt in een jampotje met een vingerdik olie erop.
Er
kan weinig tippen aan de voldoening die je krijgt van je eerste brood
bakken. Even die drempel over en je bent verkocht. Start met dit
basisbrood en je zelfvertrouwen zal groeien! Met tijd, aandacht en
warmte kom je een heel eind.
Koop
je spullen gewoon bij de supermarkt. Als je meer bekwaam wordt in
broodbakken, pas dan de kwaliteit van je producten aan. Gebruik je
zintuigen tijdens het vormen. Voelt het deeg droog of nat, soepel of
stug, koud of handwarm? Brood lééft en zal gaandeweg tonen of het zich
comfortabel voelt.
Meng in een maatbeker twee zakjes gedroogde gist met 600 ml lauw water en 2 opgehoopte eetlepels suiker. Goed doorroeren. De gist komt weer tot leven door de warmte, het vocht en de voeding van de suiker.
Doe een kilo tarwebloem met twee afgestreken eetlepels zout in een grote kom. Bloem is vrijwel smaakloos. Het zout is een smaakmaker. Goed mengen.
Maak een kuiltje in de bloem. Werk met een vork
scheutjes van het gistmengsel erdoor, totdat je een min of meer
samenhangend geheel krijgt. Dump de inhoud van de kom op een schoon en
licht bebloemd werkvlak. Probeer een samenhangend geheel van de bal te
maken. Misschien moet er water bij als het te droog is, of wat bloem als
het te nat aanvoelt.
Kneden! Druk
het deeg deels van je af, zodat je langen strengen maakt. Dit activeert
de gluten en geeft het brood structuur. Hou 5 minuten vol. Je zult
voelen dat het deeg soepel en levendig wordt. Als er deeg aan je handen
plakt, wrijf dan een beetje bloem tussen je handen.
Maak
een mooie bal van het deeg, bestuif met bloem en kerf er een diep kruis
in. Leg de bal in een bebloemde schaal en dek af met een vochtige
theedoek. Zet weg op een tochtvrije, warme plek.laat het deeg rijzen tot
het in omvang verdubbeld is. Dit duurt zeker een uur. De eerste keer rijzen verbetert de smaak.
Haal
het deeg uit de kom en pers de lucht eruit door erop te slaan
*therapeutisch intermezzo*. Maak er nu de gewenste vorm van. Een
focaccia (plat brood) is een goede start. Maak een ronde, rechthoekige
of vierkante vorm en gebruik je vingers om er kuiltjes in te maken. Leg
je deeg op bakpapier op een bakplaat. Dek weer af en laat minstens een
uur rijzen. De tweede maal rijzen zorgt voor een luchtige structuur.
Je
kunt gaan afbakken als het brood luchtig is gerezen. Schenk een mengsel
van een paar eetlepels olijfolie, water en wat zout over de ongebakken
focaccia; dit helpt bij het afbakken en het zal nog narijzen in de oven.
Rits verse rozemarijn af en verdeel. Een half uur op 200c, of tot het
brood goudbruin is.
Laat het brood afkoelen op een rek ...en geniet!
